[ปฺลุก] ก. ทำให้ตื่นจากหลับ, ทำให้ได้สติรู้สึกตัว, กระตุ้นให้เกิดแรงกำลัง ความขลัง และความกล้าแข็ง เป็นต้น. ปลุกใจ ก. เร้าใจให้กล้าหาญหรือกระตือรือร้น. ปลุกตัว ก. นั่งเข้าสมาธิแล้วบริกรรมคาถา เพื่อให้อยู่คงกระพันชาตรี. ปลุกปล้ำ [-ปฺล้ำ] ก. ปลํ้า, ปลํ้าปลุก. ปลุกปั่น ก. ยุยงให้แตกแยกกัน. ปลุกผี ก. นั่งบริกรรมคาถาจนกระทั่งผีลุกขึ้นมาหรือปรากฏกาย เพื่อใช้ให้ไปทำประโยชน์ตามที่ตนปรารถนาหรือเพื่อลนเอานํ้ามันจากคางผีตายทั้งกลม ที่เรียกกันว่าน้ำมันพราย สำหรับดีดให้หญิงหลงรัก: รื้อฟื้นเรื่องที่ยุติไปแล้วขึ้นมาใหม่ เช่น ปลุกผีคอมมิวนิสต์. ปลุกพระ ก. บริกรรมคาถาเสกพระเครื่องเพื่อให้เกิดความขลัง. ปลุกระดม ก. เร้าใจและยุยงให้ประชาชนลุกฮือขึ้น. ปลุกเสก ก. เสกให้ขลัง.