ความหมาย

• 
  

  [ปะ-] น. ประหาส. {ป.: ส. ปฺรหาส}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ป้อ - ว. อาการของไก่ที่คึกกรีดปีกไปมา, มีอาการกรีดกรายหยิบหย่ง: อ่อน เช่น ไข่ป้อ: ป๋อ.

• ป๋อ - ก. แสดงอาการโดยจงใจหรือไม่จงใจให้เห็นเด่น ผึ่งผายองอาจ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น.

• ปอ ๑ - น. เส้นใยที่ทำจากเปลือกไม้บางชนิด เช่น ปอแก้ว ปอกระเจา.

• ปอ ๒ - น. ชื่อไม้ล้มลุก ไม้พุ่ม และไม้ต้น หลายชนิด หลายสกุล และหลายวงศ์ที่เปลือกใช้ทำปอ เช่น ปอกระเจา {Corchorus capsularis L. และ C. olitorius L.} ในวงศ์ Tiliaceae, ปอกระสา [Broussonetia papyrifera {L.} Vent.] ในวงศ์ Moraceae, ปอแก้ว {Hibiscuscannabinus L.} ในวงศ์ Malvaceae, ปอสำโรง {Sterculia foetida L.} ในวงศ์ Sterculiaceae.

• ปอ ๓ - น. ชื่อแมลงอันดับย่อย Anisoptera ในอันดับ Odonata หัวและอกสั้นป้อม ส่วนท้องแคบยาว หนวดสั้นเล็กมองคล้ายขน ตาโตใหญ่ ๒ ข้างอยู่ชิดกัน ปีก ๒ คู่บางใส เส้นลายปีกเป็นร่างแห โคนปีกคู่หลังแผ่กว้างปีกคู่หลังใหญ่กว่าปีกคู่หน้า มีสีแตกต่างกันตามชนิดเมื่อเกาะปีกกางขนานกับพื้น ตัวอ่อนอยู่ในน้ำกินสัตว์น้ำขนาดเล็ก เช่น ชนิด Crocothemis servilia {Drury} ในวงศ์ Libellulidae, แมลงปอ ก็เรียก.ปอเข็ม น.ชื่อแมลงอันดับย่อย Zygoptera ในอันดับ Odonata ลักษณะทั่วไปคล้ายแมลงปอแต่ลำตัวผอมเรียวกว่า ตาโตใหญ่ ๒ ข้างอยู่ห่างกัน ปีก ๒ คู่บางใสขนาดเท่ากัน โคนปีกคู่หลังเรียวเมื่อเกาะปีกตั้งขึ้น เช่น ชนิด Neurobasis chinensis {Linn.} ในวงศ์ Calopterygidae ปีกสีเขียวเหลือบ พบมากบริเวณน้ำตก.