กลับ
คำว่า
ป้อย ๑
ความหมาย
{ถิ่น} ก. แช่ง, ด่า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปอย ๒
- {ถิ่น–พายัพ} น. งานพิธีต่าง ๆ, ถ้างานใหญ่ เช่น ประเพณีฉลองการสร้างถาวรวัตถุของวัด เรียกว่า ปอยหลวง, ถ้างานเล็ก เช่นงานบวช เรียกว่า ปอยน้อย.
ป้อย ๒
- ว. แล้ว ๆ เล่า ๆ, มักใช้เข้าคู่กับคำ คลำ เมื่อรู้สึกเจ็บ ว่า คลำป้อย, ป้อย ๆ ก็ว่า.
ป้อยอ
- ก. ตามใจหรือเอาใจจนเกินไป, ยกย่องเยินยอจนเกินพอดี, บำรุงบำเรอจนเกินไป.
ปะ
- ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน: เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้าปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า. ปะว่า สัน. ถ้าว่าเจอ.
ปะเตะ
- ก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.