ความหมาย

• 
  

  ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน: เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้าปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า. ปะว่า สัน. ถ้าว่าเจอ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปะเตะ - ก. เตะ, ฟาดด้วยหลังเท้า.

• ปะเลง - น. การรำเบิกโรงอย่างโบราณ ผู้แสดงแต่งเครื่องละครตัวพระคู่หนึ่ง สวมหน้าเทพบุตรศีรษะโล้น มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าประกอบดนตรี.

• ปะเสหรันอากง - [-หฺรัน-] น. วังลูกหลวง. {ช.}.

• ปะเหลาะ, ปะเหลาะปะแห - [-แหฺละ] ก. พูดจาหว่านล้อมเอาอกเอาใจ เช่น ผู้ใหญ่ปะเหลาะเด็ก, พูดหรือทำสนิทชิดชอบให้เขาพึงใจเพื่อหวังประโยชน์ตน.

• ปะแล่ม, ปะแล่ม ๆ - ว. อ่อน ๆ น้อย ๆ {ส่วนมากใช้แก่สิ่งที่มีรสหวาน} เช่น หวานปะแล่ม ๆ.