กลับ
คำว่า
ปะตาระกาหลา
ความหมาย
[-หฺลา] น. เทวดาผู้ใหญ่. {ช.}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
ปะติดปะต่อ
- ก. เอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มาติดมาต่อกัน.
ปะติยาน
- น. กระจัง ๒ ข้างพระราชยาน.
ปะทะ
- ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
ปะทะปะทัง
- ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.
ปะทุ
- ก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ: โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.