ความหมาย

• 
  

  ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปะทะปะทัง - ก. พยุงไว้, ทานไว้, ประคองไว้.

• ปะทุ - ก. แตกหรือผุดออกมาด้วยแรงเบ่งดัน เช่น ภูเขาไฟปะทุ ถ่านปะทุ: โดยปริยายหมายถึง กิริยาที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เพ่งจนตาจะปะทุ.

• ปะทุน - ดู กะทุน.

• ปะบุก - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. เรียกงูกะปะที่มีสีคลํ้าและลำ ตัวลายคล้ายต้นบุก ว่า งูปะบุก.

• ปะปน - ก. ปนกัน {มักใช้ในลักษณะที่สิ่งต่างชนิดต่างประเภทระคนปนกัน}, บางทีก็ใช้หมายความอย่างเดียวกับ ปน.