ความหมาย

• 
  

  น. ส่วนของเนื้อไม้ที่หุ้มแก่น, เนื้อไม้ที่อยู่ระหว่างเปลือกกับแก่น มีลักษณะอ่อนและยุ่ยง่าย. ว. โดยปริยายหมายความว่า ไม่เป็นแก่นสาร.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กระพี้เขาควาย - น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ชนิด Dalbergia cultrata Graham ex Benth. ในวงศ์ Leguminosae ขึ้นตามป่าเบญจพรรณและป่าทุ่งทั่วไป เว้นแต่ปักษ์ใต้ แก่นสีดำแข็งและหนักมาก ใช้ทำเครื่องเรือน เพลาเกวียน และด้ามเครื่องมือต่าง ๆ.

• กระพี้นางนวล - น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia cana Graham ex Kurz ในวงศ์ Leguminosae ใบเป็นใบประกอบ ใบย่อยรูปไข่ ปลายเรียวแหลม ดอกรูปดอกถั่ว กลีบเลี้ยงสีม่วงดำ กลีบดอกสีขาวอมเหลือง ฝักแบนมีขน มี ๒ เมล็ด, จักจั่น ก็เรียก.

• กระพือ - ก. เอาสิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ โบกขึ้นลง, พัดหรือโบกด้วยอาการเช่นนั้น, โดยปริยายหมายถึงแพร่กระจาย เช่น ข่าวนี้กระพือไปอย่างรวดเร็ว.

• กระพุ้ง - น. ส่วนที่ป่องออก เช่น กระพุ้งแก้ม กระพุ้งก้น.

• กระพุ่ม - น. ลักษณะของสิ่งที่เป็นพุ่มยอดแหลมอย่างดอกบัวตูม, {กลอน} พุ่ม เช่น ดอกพวงเผล็ดช่อกระพุ่มห่อเกสร สลอนบุษบาบาน {ลอ), สองถันกระพุ่มกาญ- จนแมนมาเลขา {อนิรุทธ์}.กระพุ่มมือ ก. พนมมือ เช่น นั่งกระพุ่มมือ. น. มือที่พนม เช่น ยกกระพุ่มมือขึ้นเหนือศีรษะ.