ความหมาย

• 
  

  น. สัตว์, คน. ว. มีลมหายใจอยู่, ยังเป็นอยู่. {ป.: ส. ปฺราณินฺ}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปาด ๑ - ก. เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกโดยวิธีฝานบาง ๆ หรือกวาดออก เช่น ปาดผลไม้ส่วนที่เสียออก ปาดปาก ถังปากสัดปากทะนาน, โดยปริยายหมายความว่า เอาของมีคมฟันแฉลบ ๆ เช่น เอามีดปาดหน้า. ปาดหน้า ก. แซงตัดหน้า ในคำว่าขับรถปาดหน้า.

• ปาด ๒ - น. ชื่อสัตว์สะเทินนํ้าสะเทินบกหลายชนิดหลายสกุล ในวงศ์ Rhacophoridae รูปร่างใกล้เคียงกับกบหรือเขียด ขายาว ขาคู่หลังยาวกว่าขาคู่หน้ามาก ปลายนิ้วเป็นปุ่มแบนสามารถยึดเกาะติดกับพื้นผิวหน้าเรียบได้ มักพบอาศัยอยู่ตามต้นไม้ ตัวผู้ทำกองฟอง สำหรับตัวเมียวางไข่ไว้ตามกิ่งไม้เหนือชายนํ้า กินแมลง เช่น ปาดบ้านหรือเขียดตะปาด [Polypedates leucomystax {Gravenhorst}] ซึ่งพบทั่วไป, ปาดบินหรือปาดเขียวตีนดำ {Rhacophorus nigropalmatus Boulenger},ปาดตะปุ่มจันทบุรี {Theloderma stellatum Taylor}, เขียดตะปาด ก็เรียก.

• ปาดหาว - น. ลมที่พาใบเรือตลบขึ้นปลายเสา.

• ปาติโมกข์ - น. คัมภีร์ว่าด้วยวินัยของสงฆ์ ๒๒๗ ข้อ, ชื่อบาลีทีป่ ระมวลพุทธบัญญัติอันทรงตั้งขึ้นเป็นพุทธอาณาได้แก่ อาทิพรหมจริยกาสิกขา มีพระพุทธานุญาตให้สวดในที่ประชุมสงฆ์ทุกวันอุโบสถ. {ป.}.

• ปาตี - น. ผู้เป็นใหญ่. {ช.}.