ความหมาย

• 
  

  [ปาระ-] น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม: ที่สุด: นิพพาน. {ป., ส.}. ปารคู น. ผู้ถึงฝั่ง คือผู้เรียนวิชาจบ ได้แก่ พราหมณ์ผู้เรียนจบไตรเพท หรือพระขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์. {ป.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ปาร์เกต - น. แผ่นไม้เล็ก ๆ ที่ใช้ปูพื้นห้องสลับกันเป็นลายต่าง ๆ. {ฝ. parquet}.

• ปารเมศ - ดู ปารมี.

• ปารมี - [ปาระ-] {แบบ} น. บารมี. {ป.}. ปารเมศ {กลอน} น. บารมี.

• ปารษณี - [ปาดสะนี] {แบบ} น. ส้นเท้า. {ส. ปารฺษฺณิ: ป. ปาสณิ, ปณฺหิ}.

• ปาราชิก - น. ชื่ออาบัติหนักที่สุดในพระวินัย เมื่อภิกษุล่วงละเมิดแม้เพียงข้อใดข้อหนึ่งต้องขาดจากความเป็นภิกษุทันที บวชเป็นภิกษุอีกไม่ได้ มี ๔ ข้อ คือ ๑. เสพเมถุน ๒. ลักทรัพย์ ๓. ฆ่ามนุษย์ ๔. อวดอุตริมนุสธรรม. ว. ผู้ละเมิดอาบัติปาราชิก เช่น พระปาราชิก. {ป.}.