ความหมาย

• 
  

  [ผฺลุน] ก. ไปหรือมาอย่างกะทันหัน เช่น นั่งคุยกันอยู่ดี ๆ ก็ผลุนออกไป อยู่ ๆ เขาก็ผลุนเข้ามาในห้อง.ผลุนผลัน [-ผฺลัน] ก. ทำไปโดยทันทีทันใดไม่ยับยั้งรั้งรอ เช่น พอพูดจบเขาก็ผลุนผลันออกไป.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ผลุบ - [ผฺลุบ] ก. ที่ดำลง มุดลง หรือลับหายเข้าไปโดยรวดเร็วทันที เช่น นกผลุบเข้ารัง หนูผลุบเข้าไปในรู.ผลุบผลับ [-ผฺลับ] ว. ลุกลน, ไม่เรียบร้อย, เช่น เขาเป็นคนผลุบผลับ ชอบทำของแตกบ่อย ๆ. ผลุบโผล่ ๆ,ผลุบ ๆ โผล่ ๆ [-โผฺล่] ว. อาการที่ผลุบลงแล้วโผล่ขึ้น เช่น กวนน้ำให้ขุ่น เดี๋ยวปลาก็ผลุบ ๆ โผล่ ๆ มาให้จับ, อาการที่ผลุบเข้าไปแล้วโผล่ออกมา เช่น มาผลุบโผล่ ๆ อยู่แถวนี้ จะหาใครหรือ, จม ๆ ลอย ๆ เช่น ขอนลอยน้ำผลุบ ๆ โผล่ ๆ, โดยปริยายหมายความว่า ไปหรือมาไม่สมํ่าเสมอ เช่น เขาอาสามาช่วยงานบ้าน แต่ทำผลุบ ๆโผล่ ๆ มาบ้างไม่มาบ้าง, กะผลุบกะโผล่ ก็ว่า.

• ผลุย - [ผฺลุย] ว. อาการที่เชือกหรือปมหลุดโดยเร็ว.

• ผลู - [ผฺลู] น. ทาง. {ข.}. ผลูบด น. ทางเลี้ยว. {ข.}. ผลูแบก น. ทางแยก. {ข.}.

• ผวน - [ผฺวน] ก. หวน, กลับ, เช่น ผวนคำ, เรียกคำที่พูดทวนกลับเช่นนั้น เช่น ตกที่อิฐ ผวนเป็น ติดที่อก ว่าคำผวน.

• ผวย - น. เรียกผ้าห่มนอน ว่า ผ้าผวย.