น. อนุภาคเล็ก ๆ ที่รวมตัวกัน มีลักษณะเป็นแผ่นบางลอยอยู่บนผิวนํ้าหรือติดอยู่ที่แผลเป็นต้น: แผ่นที่ดาดกรุหลังคาเพดาน หรือปิดใต้ตง. ว. ขุ่นมัวไม่ผ่องใส {ใช้แก่ผิว} เช่น กระจกฝ้า เพชรเป็นฝ้า, เรียกหน้าที่มีลักษณะเป็นจุดหรือรอยผื่นสีคลํ้า ๆ ว่า หน้าเป็นฝ้า. ฝ้าฟาง ว. ขุ่นมัว ทำให้เห็นไม่ถนัด เช่น นัยน์ตาฝ้าฟาง.