[พะยาน] น. หลักฐานเครื่องพิสูจน์ข้อเท็จจริง, ผู้ที่รู้เห็นเหตุการณ์หรือข้อเท็จจริงที่ใช้เป็นหลักฐานเครื่องพิสูจน์ได้. {อ. witness}. พยานบอกเล่า {กฎ} น. พยานบุคคลซึ่งให้การในเรื่องที่ตนมิได้เห็น ได้ยินหรือรู้มาด้วยตนเอง แต่ได้ยินหรือได้ฟังจากผู้อื่น รวมตลอดถึงข้อความที่บันทึกไว้ในเอกสารหรือวัตถุก็ถือเป็นพยานบอกเล่า. {อ. hearsay evidence}. พยานบุคคล {กฎ} น. บุคคลซึ่งรู้ข้อเท็จจริงอันเกี่ยวกับคดีไม่ว่าจะรู้โดยวิธีใด ซึ่งอาจเป็นประจักษ์พยาน หรือพยานบอกเล่า ก็ได้. {อ. witness}.พยานวัตถุ {กฎ} น. วัตถุที่อ้างเป็นพยานหลักฐาน. {อ. material evidence}. พยานแวดล้อมกรณี {กฎ} น. พยานหลักฐานทางอ้อมที่อนุมานมาจากพฤติการณ์ต่าง ๆ เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงอันเป็นประเด็นโดยตรง. {อ. circumstancial evidence}. พยานหลักฐาน {กฎ} น. ในทางแพ่งหมายถึง สิ่งที่จะนำมาใช้ในการวินิจฉัยข้อเท็จจริง ในทางอาญาหมายถึง สิ่งที่จะพิสูจน์ได้ว่าจำเลยหรือผู้ต้องหามีความผิดหรือบริสุทธิ์. พยานเอกสาร {กฎ} น. เอกสารที่อ้างเป็นพยานหลักฐาน. {อ. documentary evidence}.