กลับ
คำว่า
พยุหร
ความหมาย
[พะยุหอน] น. เกณฑ์เลขผลหารของวิธีฉวาง. {ศัพท์ใช้ในตำราเลขโบราณ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
พยู่ห์
- [พะยู่] น. พยุหะ, กระบวน, หมู่, กองทัพ.
พร
- [พอน] น. คำแสดงความปรารถนาให้ประสบสิ่งที่เป็นสิริมงคล เช่น ให้พร ถวายพระพร, สิ่งที่ขอเลือกเอาตามประสงค์ เช่น ขอพร. {ป. วร}. พรสวรรค์ น. ความสามารถพิเศษหรือคุณสมบัติเด่นของบุคคลที่มีมาแต่กำเนิด.
พรต
- [พฺรด] น. กิจวัตร, การปฏิบัติ: มรรยาท, เขตแห่งความประพฤติ, ธรรมเนียม, ประเพณี, การสมาทานหรือประพฤติตามลัทธิศาสนา, การจำศีล {เช่น การเว้นบริโภค เว้นเมถุนธรรม}: การสมาทานบริโภคอาหารอย่างเดียวเป็นนิตย์ {เช่น มธุพรต คือ การสมาทานกินแต่นํ้าผึ้ง}:ข้อกำหนดการปฏิบัติทางศาสนาเพื่อข่มกายใจ มีศีลวินัยเป็นต้น เช่น บำเพ็ญพรต ทรงพรต ถือพรต, เรียกผู้บำเพ็ญพรต ว่า นักพรต. {ส. วฺรต: ป. วตฺต}.
พรม ๑
- [พฺรม] น. เครื่องลาดทำด้วยขนสัตว์, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นบางชนิดที่ใช้ปูลาดว่า พรม เช่น พรมนํ้ามัน พรมกาบมะพร้าว: เรียกด้ายที่ทำด้วยขนสัตว์หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น ว่า ไหมพรม: ตุ้มสำหรับหยั่งนํ้าตื้นลึกเมื่อเรือเดินใกล้ฝั่ง: ไม้สำหรับยึดกันครากมีกรอบถือเป็นต้น. พรมทาง น. พรมเล็ก ๆ ยาว ๆ ที่ใช้ปูเป็นลาดพระบาทหรือทางเดิน. พรมน้ำมัน น. เครื่องลาดชนิดหนึ่ง ทำด้วยผงไม้ก๊อกผสมนํ้ามันลินสีด สี และสารเคมีที่ทำให้นํ้ามันลินสีดแห้งแข็งตัวเร็ว แล้วอัดให้เป็นแผ่น ใช้แผ่นสักหลาดเนื้อหยาบชุบแอสฟัลต์อัดทับด้านหนึ่งแล้วจึงอบให้ร้อนจนแข็งตัวแห้งสนิททั้งแผ่น จึงนำมาตกแต่งอีกด้านหนึ่งให้มีผิวเรียบเป็นมัน, เสื่อนํ้ามัน ก็เรียก.
พรม ๒
- [พฺรม] ก. เอาสิ่งที่มีลักษณะเป็นน้ำประโปรยให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น เอาน้ำพรมผ้า พรมน้ำมนต์. พรมนิ้ว ก. วิธีปฏิบัติให้เกิดเสียงพลิ้วและสั่นระรัวของเครื่องดนตรี โดยใช้ปลายนิ้วแตะเร็ว ๆ.