[พฺรวด] ก. กิริยาที่เป็นไปอย่างรวดเร็วโดยทันที เช่น ตำรวจพรวดเข้ามา. ว. อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วโดยทันที เช่น เทน้ำพรวดเดียวหมดขวด ตกใจลุกพรวดออกมา: เสียงดังเช่นนั้น เช่น เป่าพรวด. พรวดพราด [-พฺราด] ก. ลุก เดิน หรือวิ่ง เป็นต้น อย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น พอตำรวจพรวดเข้ามา พวกขาไพ่ก็พรวดพราดออกไป, กิริยาที่ทำโดยไม่ระมัดระวังหรือไม่เรียบร้อย เช่น ทำอะไรพรวดพราด ข้าวของตกหล่นเสียหาย. ว. อาการที่ลุก เดิน หรือวิ่ง เป็นต้น อย่างรวดเร็วโดยไม่ยับยั้ง เช่น อยู่ ๆ ก็วิ่งพรวดพราดออกไป.