ความหมาย

• 
  

  [พฺริก] น. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Metopidius indicus {Latham} ในวงศ์ Jacanidae ปากสีเหลือง หางตาสีขาว ตัวสีนํ้าตาลเป็นมันวาว นิ้วตีนยาวมากสำหรับพาดเดินบนพืชนํ้า บินไม่ค่อยเก่ง ทำรังบนพืชน้ำ กินพืชนํ้า แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พริก ๓ - [พฺริก] น. ชื่องูพิษขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ในสกุล Maticora วงศ์ Elapidae ลำตัวเรียวยาว ตากลมเล็กสีดำ มีเส้นสีขาวพาดตามความยาวลำตัว มักพบซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหินหรือขอนไม้ กินงู กิ้งก่า กบ เขียด ในประเทศไทยพบ ๒ ชนิด คือ พริกท้องแดง [M. bivirgata {Boie}] ตัวสีน้ำเงินเข้ม หัว ท้อง และหางสีแดงสด ยาวประมาณ ๑.๔ เมตร และพริกสีนํ้าตาล [M. intestinalis {Laurenti}] ตัวสีน้ำตาล หัวสีน้ำตาลส้ม ท้องมีลายเป็นปล้องสีดำ สลับขาว ใต้หางมีสีแดงเรื่อ ๆ ยาวประมาณ ๕๐ เซนติเมตร ทั้ง ๒ ชนิดพบทางภาคใต้ของประเทศไทย.

• พริกไทย - น. ชื่อไม้เลื้อยชนิด Piper nigrum L. ในวงศ์ Piperaceae ผลมีรสเผ็ดร้อน ใช้ปรุงอาหาร และทำยา, ถ้ามีเปลือกหุ้มอยู่เรียกว่า พริกไทยดำ, ถ้าเอาเปลือกออก เรียกว่า พริกไทยล่อน หรือ พริกไทยขาว.

• พริกกระต่าย - ดู การบูรป่า.

• พริกหอม - ดู มะแข่น.

• พริ้ง - [พฺริ้ง] ว. งามงอน, สะสวยมาก, ชอบแต่งตัวให้งดงามและทันสมัยอยู่เสมอ, เช่น สวยพริ้ง แต่งตัวงามพริ้ง. พริ้งพราย [-พฺราย] ว. งามลออ. พริ้งเพรา [-เพฺรา] ว. สวยงาม, เพราพริ้ง หรือ เพราเพริศ ก็ว่า. พริ้งเพริศ [-เพฺริด] ว. งามเฉิดฉาย, เพริศพริ้ง ก็ว่า.