กลับ
คำว่า
กระสวย
ความหมาย
น. เครื่องบรรจุด้ายสำหรับทอผ้าหรือเย็บผ้า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กระสอบ
- น. เครื่องสานหรือทอด้วยต้นกระจูดหรือป่านปอ เป็นต้น สำหรับบรรจุข้าวและของอื่น ๆ. กระสอบทราย น. ถุงผ้าใบหรือหนัง ลักษณะคล้ายหมอนข้างขนาดใหญ่เดิมบรรจุทราย ปัจจุบันบรรจุขี้เลื่อย เศษผ้า หรือฟองน้ำอัดแน่น เป็นอุปกรณ์อย่างหนึ่งในการฝึกซ้อมของนักมวยเพื่อฝึกการชก เตะ ขึ้นเข่า เป็นต้น, โดยปริยายเรียกผู้ที่ถูกทำร้ายร่างกายอย่างบอบช้ำ เนื่องจากถูกชก เตะ ต่อย โดยไม่มีทางสู้หรือไม่กล้าต่อสู้.
กระสะ
- น. ดินหรือหินหรือทรายเป็นต้นที่อยู่ในบ่อแร่ ซึ่งให้ผลเป็นสินค้าแก่ผู้ทำแร่, ขี้ผงของแร่.
กระสัง ๑
- น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Piperomia pellucida {L.} Humb. Bonpl. et Kunth ในวงศ์ Piperaceae ขึ้นอยู่ทั่วไปตามที่ชื้น ลำต้นอวบนํ้า.
กระสัง ๒
- น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง, สันนิษฐานว่าในสมัยโบราณ บางถิ่นอาจใช้เรียกนกชนิดหนึ่ง แต่ปัจจุบันไม่ปรากฏว่ามีใช้, เช่น กระสังกระสาสาว กระสันจับกระลับดู {เสือโค}.
กระสัน
- ก. คะนึง, คิดผูกพันอยู่, มีใจจดจ่ออยู่, เช่น ปู่ระสันถึงไก่ในไพรพฤกษ์ {ลอ}: กระวนกระวายในกาม เช่น เดี๋ยวนี้นะพระองค์ทรงธรรม์ แสนกระสันจันทร์สุดาดวงสมร {คาวี}: ผูกให้แน่น เช่นกระสันเข้าไว้กับหลัก, ผูกพันพระพี่น้องสองกระสันเข้าให้มั่นกับมือ {ม. คำหลวง กุมาร), รัด เช่น สายกระสัน: เชื่อมต่อ เช่น มุขกระสัน: {ปาก} อยากมาก เช่น กระสันจะเป็นรัฐมนตรี. ว. แน่น เช่น พระขรรค์เหน็บกระสันอยู่เป็นนิจ {คาวี}.