[พฺลาง] ว. ในระยะเวลาเดียวกัน {มักใช้กับกริยาที่ควบคู่กัน} เช่น เขาเดินพลางกินพลาง กองทัพสู้พลางถอยพลาง, ชั่วระหว่างเวลา {ที่ยังไม่พร้อมหรือยังไม่ถึงกำหนดเป็นต้น} เช่น กินไปพลางก่อน ทำไปพลางก่อน อยู่ไปพลางก่อน.