ความหมาย

• 
  

  น. คน สัตว์ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่รวมกันเข้าเป็นกลุ่มเป็นหมู่ตามอาชีพหรือชนิดเป็นต้น เช่น พวกนักเรียน พวกพ่อค้า พวกกรรมกร พวกนก พวกกา พวกเครื่องมือ พวกเครื่องเขียน. พวกพ้อง น. หมู่ญาติ, เพื่อนฝูง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• พวง ๑ - น. กลุ่มของสิ่งที่มีลักษณะอย่างเดียวกันที่อยู่ร่วมขั้วเดียวกันหรือผูกมัดไว้รวมกัน เช่น พวงองุ่น พวงดอกไม้ พวงลูกโป่ง: คำต้นของไม้เลื้อยพวกหนึ่งที่มีดอกเป็นพวง มีหลายชนิด เช่น พวงแก้วกุดั่น พวงชมพู พวงนาค. พวงมโหตร [-มะโหด] น. พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตร ทำด้วยผ้าตาดทอง, ลูกมโหตร ก็ว่า. พวงมาลัย น. ดอกไม้ประดิษฐ์แบบไทยลักษณะหนึ่ง โดยการนำดอกไม้ กลีบดอกไม้ และใบไม้ มาร้อยด้วยเข็มแล้วรูดออกมาใส่ด้ายผูกเป็นพวง มีลักษณะต่าง ๆ กัน, มาลัย ก็เรียก: เครื่องสำหรับบังคับเรือไฟหรือเรือยนต์ รถยนต์ ให้ไปตามทางที่ต้องการ: เครื่องสำหรับช่วยพยุงคนตกนํ้า มีรูปคล้ายพวงมาลัย: ชื่อการเล่นของชาวบ้านชนิดหนึ่ง เรียกว่า เพลงพวงมาลัย. พวงมาลา น. ดอกไม้ที่จัดแต่งขึ้นตามโครงรูปต่าง ๆ เช่น วงกลม วงรี มักมีใบไม้เป็นส่วนประกอบด้วย สำหรับวางที่อนุสาวรีย์ พระบรมรูป หรือศพ เป็นต้น เพื่อเป็นเกียรติหรือแสดงความเคารพ. พวงหรีด น. ดอกไม้ที่จัดแต่งขึ้นตามโครงรูปต่าง ๆ เช่น วงกลม วงรี สำหรับใช้เคารพศพ, หรีด ก็เรียก.

• พ่วง ๑ - ก. ต่อท้าย, ตามติด, เติมเข้ามา, เช่น ขอพ่วงไปด้วยคน. น. เรือนหลังเล็ก ๆ ที่ต่อไปทางด้านหลังของเรือนแพ สำหรับเป็นที่ทำครัวและเก็บของ. พ่วงข้าง ก. ติดไว้ข้าง ๆ เช่น รถพ่วงข้างรถจักรยานยนต์.

• พวง ๒ - ว. ลักษณะที่ยื่นพองออกมา เช่น แก้มเป็นพวง.

• พ่วง ๒ - ว. โต, อ้วน. พ่วงพี ว. อ้วนลํ่า.

• พวง ๓ - ดู บ้า ๒.