น. เครื่องยิงมีคัน ใช้สายโก่งยิงด้วยลูกดินปั้นกลมซึ่งเรียกว่า ลูกกระสุน: ลูกปืน. กระสุนโดด น. ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก, {ปาก} ลูกโดด. กระสุนแตก น. ลูกกระสุนที่มีดินปืนอย่างร้ายแรงอยู่ข้างใน เมื่อยิงหรือขว้างไปจะแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ, {ปาก} ลูกแตก. กระสุนปราย น. ลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ สำหรับยัดใส่ในลำกล้องปืนครั้งละหลายลูก เมื่อยิงไปครั้งหนึ่ง ๆ ลูกจะกระจายไป, กระสุนปืนชนิดที่มีลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ หลาย ๆ ลูกผสมปนอยู่กับดินปืนในนัดเดียวกัน เวลายิงจะกระจายออก, {ปาก} ลูกปราย. กระสุนปืน น. ลูกปืน, บางทีก็เรียก กระสุน หรือ ลูกกระสุน. กระสุนวิถี น. ทางแห่งกระสุน, วิถีกระสุน ก็ว่า.