{กลอน} ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. {ป., ส.}: ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาล พาลพาไปหาผิด. {ป.}. พาลกระแชง {ปาก} ก. พาลหาเรื่องทำให้วุ่นวาย. พาลรีพาลขวาง {สำ} ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.