[พิดทะยะ-, พิด, พิดทะยา] น. ความรู้. {ส. วิทฺยา: ป. วิชฺชา}. พิทยาคม น. การเล่าเรียนวิชา, เวทมนตร์. {ส. วิทฺยา +อาคม}. พิทยาคาร น. โรงเรียน. พิทยาธร น. อมนุษย์พวกหนึ่ง มีฐานะตํ่ากว่าเทวดา เชื่อว่ามีวิชากายสิทธิ์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ อยู่ในภูเขาหิมาลัย มีหน้าที่ปฏิบัติพระศิวะ. {ส. วิทฺยาธร}. พิทยาพล น. กำลังกายสิทธิ์. {ส. วิทฺยาพล}. พิทยาลัย น. โรงเรียนชั้นมัธยมศึกษา.