[กะปะนะ, กะปะนา] ว. อนาถา, ไร้ญาติ, น่าสงสาร, {กลอน} เขียนเป็น กปนา ก็มี เช่น แม้มนุษยกปนาจำนง ขอสิ่งประสงค์ประสาททาน {ม. คำหลวง มัทรี}. {ป. กปณ ว่า กำพร้า อนาถา, ไร้ญาติ, ยากไร้, น่าสงสาร}. กปณก [กะปะนก] น. ผู้อนาถา, ผู้ไร้ญาติ, ผู้น่าสงสาร, เขียนเป็น กปนก ก็มี เช่น เถ้ากปนกแพนกพล้าว มีแม่ย้าวสาวศร หนึ่งน้นน {ม. คำหลวง ชูชก}. {ป.}.