ก. อาศัย เช่น พึ่งบารมีคนอื่น, พักพิง เช่น ไปพึ่งเขาอยู่, ขอความช่วยเหลือ เช่น หนีร้อนมาพึ่งเย็น. พึ่งจมูกคนอื่นหายใจ {สำ} ก. อาศัยผู้อื่นมักไม่สะดวก, ยืมจมูกคนอื่นหายใจ หรือ เอาจมูกผู้อื่นมาหายใจ ก็ว่า. พึ่งพา ก. อาศัยกัน, ช่วยเหลือกัน. พึ่งพิง ก. พักพิงอาศัย. พึ่งลำแข้งตัวเอง {สำ} ก. ช่วยตนเอง, อาศัยลำแข้งตัวเอง ก็ว่า.