ความหมาย

• 
  

  ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ: มืดมัว: ยุ่งเหยิง: สั่น, สะเทือน.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ฟะฟ่าย - ว. เฟื้อย, เลื้อย.

• ฟัก ๑ - น. ชื่อไม้เถาชนิด Benincasa hispida {Thunb.} Cogn. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลใหญ่รูปกลมหรือรีเมื่อแก่ผิวแข็งมีคราบขาว กินได้ เมล็ดใช้ทำยา มีหลายพันธุ์ ต่างกันที่ลักษณะของผล, พันธุ์ผลเล็ก ผิวบางมีขนเรียก แฟง, พันธุ์ที่ผลมีรสขม ใช้ทำยาได้ เรียก ฟักขม. ฟักข้าว น. ชื่อไม้เถาชนิด Momordica cochinchinensis {Lour.} Spreng. ในวงศ์ Cucurbitaceae ดอกสีนวล ผลมีหนามสั้น ๆ กินได้และใช้ทำยาได้.ฟักทอง, ฟักเหลือง น. ชื่อไม้เถาชนิด Cucurbita moschata Duchesne ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลแป้นเป็นพูโดยรอบ เนื้อในสีเหลือง กินได้ เมล็ดใช้ทำยาได้.

• ฟัก ๒ - ก. กกไข่ให้เป็นตัว, ทำให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว. ฟักตัว ก. ก่อให้เกิดให้เป็นขึ้นอย่างแพร่หลาย. ฟักฟูมก. ทะนุถนอม, ประคับประคอง, ฟูมฟัก ก็ว่า.

• ฟักฟุ้น - ว. อ่อน, นุ่ม.

• ฟัง - ก. ตั้งใจสดับ, คอยรับเสียงด้วยหู, ได้ยิน: เชื่อ, ทำตามถ้อยคำ เช่น ให้ฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชา. ฟังขึ้น ว. พอจะยึดถือได้ {มักใช้ในความปฏิเสธ} เช่น เหตุผลฟังไม่ขึ้น. ฟังความข้างเดียว ก. เชื่อถือแต่ฝ่ายเดียวโดยไม่ฟังความอีกฝ่ายหนึ่ง. ฟังได้ ว. พอเชื่อถือได้ เช่น ที่พยานให้การมานั้นฟังได้, ไม่ขัดหู เช่น เพลงไพเราะพอฟังได้. ฟังไม่ได้ศัพท์ จับไปกระเดียด {สำ} ก. ฟังไม่ได้ความแจ่มชัด แล้วเอาไปพูดต่อหรือทำผิด ๆ พลาด ๆ. ฟังหูไว้หู ก. รับฟังไว้แต่ไม่เชื่อทั้งหมด. ฟังออก ก. เข้าใจ, รู้เรื่อง.