[ทิบพะ-] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก: วัน.{ป., ส. ทิว}. ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. {ป.ทิพฺพ: ส. ทิวฺย}. ทิพจักขุ น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. {ป. ทิพฺพจกฺขุ: ส. ทิวฺยจกฺษุ}. ทิพญาณ, ทิพพญาณ ดู ทิพพยาน. ทิพพยาน [ทิบพะยาน] {โบ} น. กลพยานประเภทหนึ่ง เป็นพยานที่เชื่อถือได้ เช่น ภิกษุผู้ทรงธรรม พราหมณาจารย์ผู้ทรงศีลพรต นักปราชญ์ราชบัณฑิตผู้ทรงธรรม ขุนนางผู้มีบรรดาศักดิ์, ในสามดวงเขียนเป็น ทิพญาณ หรือ ทิพพญาณ, ทิพยพยาน ก็ว่า. ทิพโสต น. หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. {ป. ทิพฺพโสต: ส. ทิวฺยโศฺรตฺร}.