[มิดสะ-, มิดสะกะ-] ว. เจือ, ปน, คละ. {ป. มิสฺส, มิสฺสก: ส. มิศฺร, มิศฺรก}. มิสกวัน น. ชื่อสวนของพระอินทร์ ๑ ใน ๔ แห่ง ได้แก่ นันทวัน ปารุสกวัน จิตรลดาวัน และมิสกวัน. {ป. มิสฺสกวน: ส. มิศฺรกวน}: ป่าที่มีไม้ต่าง ๆ ระคนกัน.